TCP چیست؟

TCP مخفف عبارت Transmission Control Protocol یک استاندارد ارتباطی است که برنامه های کاربردی و دستگاه های محاسباتی را قادر می سازد تا پیام ها را از طریق شبکه مبادله کنند. این برای ارسال بسته ها در سراسر اینترنت و اطمینان از تحویل موفقیت آمیز داده ها و پیام ها از طریق شبکه طراحی شده است.

TCP یکی از استانداردهای اساسی است که قوانین اینترنت را تعریف می کند و در استانداردهای تعریف شده توسط کارگروه مهندسی اینترنت (IETF) گنجانده شده است. این یکی از رایج‌ترین پروتکل‌های مورد استفاده در ارتباطات شبکه دیجیتال است و تحویل داده‌های سرتاسر را تضمین می‌کند.

TCP داده ها را طوری سازماندهی می کند که بتوان آنها را بین سرور و کلاینت منتقل کرد. این یکپارچگی داده هایی را که از طریق شبکه منتقل می شود تضمین می کند. قبل از انتقال داده، TCP یک ارتباط بین منبع و مقصد آن برقرار می‌کند، که مطمئن می‌شود تا زمانی که ارتباط آغاز شود، زنده باقی می‌ماند. سپس مقادیر زیادی از داده ها را به بسته های کوچکتر تقسیم می کند، در حالی که اطمینان حاصل می شود که یکپارچگی داده ها در طول فرآیند وجود دارد.

در نتیجه، پروتکل های سطح بالا که نیاز به انتقال داده دارند، همگی از پروتکل TCP استفاده می کنند. 

عملکرد شبکه

پروتکل کنترل انتقال یک سرویس ارتباطی در سطح متوسط ​​بین یک برنامه کاربردی و پروتکل اینترنت ارائه می کند. این اتصال میزبان به میزبان را در لایه انتقال مدل اینترنت فراهم می کند.

TCP برای تحویل دقیق به جای تحویل به موقع بهینه شده است و می تواند در زمان انتظار برای پیام های خارج از دستور یا ارسال مجدد پیام های گم شده، تاخیرهای نسبتا طولانی (به ترتیب ثانیه) داشته باشد.

 TCP یک سرویس تحویل جریان قابل اعتماد است که تضمین می کند که تمام بایت های دریافتی یکسان و به همان ترتیب بایت های ارسال شده باشند. از آنجایی که انتقال بسته توسط بسیاری از شبکه ها قابل اعتماد نیست، TCP با استفاده از تکنیکی به نام تصدیق مثبت با ارسال مجدد به این امر دست می یابد. این مستلزم آن است که گیرنده هنگام دریافت داده ها با یک پیام تأیید پاسخ دهد. فرستنده یک رکورد از هر بسته ای که ارسال می کند نگه می دارد و یک تایمر از زمان ارسال بسته نگه می دارد. اگر تایمر قبل از دریافت تاییدیه منقضی شود، فرستنده یک بسته را دوباره ارسال می کند. در صورت گم شدن یا خراب شدن یک بسته، تایمر مورد نیاز است.

استفاده از منابع

اکثر پیاده سازی ها یک ورودی را در یک جدول اختصاص می دهند که یک جلسه را به یک فرآیند سیستم عامل در حال اجرا نگاشت می کند. از آنجایی که بسته های TCP شامل شناسه جلسه نیستند، هر دو نقطه پایانی جلسه را با استفاده از آدرس و پورت مشتری شناسایی می کنند. هر زمان که بسته ای دریافت می شود، پیاده سازی TCP باید یک جستجو در این جدول انجام دهد تا فرآیند مقصد را پیدا کند.