IP ver4 چیست؟

IP ver4 مخفف Internet Protocol Version4 (پروتکل اینترنت نسخه ۴) می باشد. این تکنولوژی اصولی و اساسی است که ما را قادر می سازد دستگاه های خود را به وب متصل کنیم. زمانی که یک دستگاه به اینترنت متصل می شود، یک عدد منحصر به فرد مانند ۹۹٫۴۸٫۲۲۷٫۲۲۷ به عنوان آدرس آی پی، به آن دستگاه اختصاص داده می شود. به منظور ارسال داده از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر از طریق وب، یک data packet می بایست در شبکه ی حاوی آدرس آی پی های هر دو دستگاه منتقل شود.

IPV4 اولین نسخه آی پی بود که در سال ۱۹۸۳ در APPARANET  برای تولید به کار برده می شد. در حال حاضر نیز بسیار رایج است و برای شناسایی دستگاه های موجود در شبکه با استفاده از سیستم آدرس دهی استفاده می شود. IPV4  از یک آدرس ۳۲ بیتی برای آدرس هاس اینترنتی خود استفاده می کند. این بدان معناست که می تواند ۲ به توان ۳۲ آدرس را که بیش از ۴ میلیارد آدرس می شود را ذخیره کند. تا به امروز، به عنوان پروتکل اصلی اینترنت در نظر گرفته شده است و ۹۴% ترافیک را به خود اختصاص داده است.

مشخصات IP ver4

• پروتکل بدون connection
• ایجاد یک لایه ارتباطی ساده روی دیوایس های متنوع
• نیاز به حافظه کمتر و سهولت در به یادآوری آدرس ها
• پشتیبانی از پروتکل توسط میلیون ها دیوایس
• ارائه آرشیو ویدئویی و کنفرانس ها

آدرس آی پی ورژن ۴ چیست؟

IPv4 یک عدد ۳۲ بیتی است که برای سادگی آن را به شکل چهار بخش عددی در مبنای ده می‌نویسند که با نقطه از هم جدا می‌شوند (مانند ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱).

این روش نشانی‌دهی را ده‌ دهی نقطه‌دار می‌نامند هر یک از چهار بخش را یک هشتایی (Octet) می‌گویند زیرا طول آن ۸ بیت (یا ۱ بایت) است و می‌تواند عددی از ۰ تا ۲۵۵ باشد، پس ۲ به توان ۳۲ آدرس مختلف داریم.

اصولاً هر نشانی آی‌پی ۳۲ بیتی به دو بخش تقسیم می‌شود:

• پیشوند
• پسوند

این دو سطح به منظور ایجاد یک روش مسیریابی کارآمد طراحی شده‌است.

پیشوند آدرس، شبکه‌ای را که رایانه به آن متصل است مشخص می‌کند (Network) در حالیکه پسوند یک رایانهٔ یکتا را روی شبکه مشخص می‌کند(Host).

یعنی به هر شبکه در اینترنت یک مقدار یگانه که تحت عنوان شمارهٔ شبکه شناخته شده‌است، اختصاص دارد. شمارهٔ شبکه به عنوان یک پیشوند در نشانی هر رایانه‌ای که به شبکه وصل است ظاهر می‌شود. بعلاوه به هر رایانهٔ روی یک شبکه، یک پسوند نشانی یکتا تخصیص یافته‌است.

هر نشانی کامل، شامل یک پیشوند و یک پسوند است و طوری تخصیص داده می‌شوند که یکتا باشند، بنابراین ویژگی اول تضمین می‌گردد. اگر دو رایانه به دو شبکهٔ مختلف وصل شده باشند، نشانی‌هایشان پیشوندهای متفاوت خواهند داشت. اما اگر دو رایانه به یک شبکه وصل باشند، نشانی‌هایشان دارای پسوندهای متفاوت خواهد بود.

ساختار IP ver4

برای نمایش دادن آدرس IPv4 سه صورت نمایش مرسوم است: 

1. دسیمال (عدد در مبنای ۱۰)
2. هگزادسیمال (عدد در مبنا ۱۶)
3. باینری (عدد در مبنا ۲)

راحت‌ترین و ساده‌ترین نوع نمایش آدرس آی‌پی، برای ما انسان‌ها نوع دسیمال آن است، یعنی نمایش در مبنای ۱۰ که به صورت اعداد معمولی روزانه با آن‌ها سروکار داریم.

طول آی پی ورژن چهار، ۳۲ بیت بوده که به صورت ۸ بیت  ۸ بیت و به وسیله نقطه (.) از یکدیگر  جدا شده‌اند، قالب کلی آی‌پی نسخه‌ی ۴ به صورت زیر است:

___ . ___ . ___ . ___  هر کدام از قسمت‌های آی‌پی بالا که با نقطه از یکدیگر جدا شده‌اند را یک Octa (به معنای ۸تایی) می‌نامیم زیرا هر کدام از بخش‌های جدا شده برابر با ۸ بیت (معادل یک بایت) می‌باشد و می‌تواند عددی را در بازه ی ۰ تا ۲۵۵ به خود بگیرد، بنابراین محدوده‌ی آی‌پی ورژن ۴ از ۰.۰.۰.۰ تا ۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵ است.

با دقت در تصویر بالا، می‌توانید دلیل محدودیت ورژن ۴ آی‌پی را مشاهده کنید، با یک محاسبه‌ی سر انگشتی تعداد آدرس‌های یکتای IPv4 را ۲۳۲ عدد به‌دست می‌آوریم که این یعنی تقریبا ۴۲۹۴۹۶۷۲۹۶ آدرس یکتا که با توجه به افزایش روز افزون دستگاه‌های موجود در بستر شبکه با کمبود تخصیص آدرس یکتا برای تمام دستگاه‌ها روبه‌رو خواهیم بود که با آمدن آدرس آی پی ورژن ۶ این مشکل حل خواهد شد.

تفاوت آدرس های IP ver4 و IP ver6

IPV4 و IPV6  هر دو آدرس آی پی هستند که به صورت اعداد باینری می باشند. IPV4 عدد باینری ۳۲بیتی است، در حالی که IPV6 عدد باینری ۱۲۸ بیتی می باشد. آدرس IPV4 توسط نقطه(.) از هم جدا می شود و آدرس IPV6 توسط دو نقطه(:).

هر دو برای شناسایی دستگاه های متصل به شبکه استفاده می شوند. در اصل هر دو آن ها یکسان هستنند ولی در نحوه عملکرد با هم تفاوت دارند.