ابرهای خصوصی: چه کسی و چرا به آنها نیاز دارد؟

ما قصد داریم، در این مقاله به بررسی ابرهای خصوصی از تمامی جانبه های پردازیم. با ما در بیرهاستینگ همراه باشید.

با آنچه که به نظر می‌رسد اکثریت انسان‌ها مجبور به کار در خانه و فعالیت از طریق راه‌حل‌های مبتنی بر ابر هستند، شیوع کووید-۱۹ دیدگاه‌های سنتی در مورد نحوه کار مردم را در هم شکست. ابر صدها هزار شرکت را نجات داد و زمین بازی را در محیط کاری که سریعترین تغییر در تاریخ بود، هموار کرد. شرکت‌ها برای سرپا نگه‌داشتن کسب‌وکار خود و کارکنان خود در مشاغل، توانستند به راه‌حل‌هایی مانند Google Meet، Gmail، Microsoft Office 365 و Microsoft Teams روی آورند و از فضای ذخیره‌سازی ابری از طریق ارائه‌دهندگانی مانند Dropbox، OneDrive یا Google Drive استفاده کنند. با این حال بهترین، بیشتر این کار را بدون هزینه اضافی انجام دادند.

کووید-۱۹ کارایی ابر را ثابت کرد، و در حالی که بیشتر آن را مکانی امن برای انجام تجارت می‌شناختند، برخی از ماهیت عمومی آن نگران بودند. راه‌حل‌های ابری (Microsoft Azure، Google Cloud، AWS، و غیره) طبق تعریف، «ابرهای عمومی» هستند که خدمات خود را به «مستاجرین» ابری که از طریق مرورگر وب به حساب‌ها دسترسی دارند، می‌فروشند. همانطور که در گذشته، زمانی که امنیتی‌ها اینترانت‌ها را به عنوان نسخه‌های خصوصی اینترنت پذیرفتند، این روزها بسیاری از شرکت‌ها و افراد ترجیح می‌دهند از «ابرهای خصوصی» استفاده کنند.

ابر خصوصی چیست؟ مزایای آن چیست؟

مانند اینترانت های گذشته، ابرهای خصوصی به یک مشتری اختصاص داده شده است. اگرچه زیرساخت ابرهای خصوصی را می توان به صورت خارجی در مراکز داده شخص ثالث قرار داد، آنها معمولاً از زیرساخت فناوری اطلاعات داخلی یک شرکت استفاده می کنند. به این ترتیب، آنها مزایای متعددی از نظر امنیت و کنترل دارند. 

امنیت و کنترل

با کنترل کامل زیرساخت‌های فناوری اطلاعات خود، شرکت‌ها می‌توانند کنترل‌های دقیق‌تری بر روی افرادی که می‌توانند به داده‌هایی که در آن نگهداری می‌شود دسترسی داشته باشند، اعمال کنند. با به اشتراک گذاشتن منابع شرکت ها در Public Cloud، پتانسیل مسائل امنیتی آشکار است. به همین ترتیب، با زیرساخت فناوری اطلاعاتی که دسترسی به آن را کنترل می کنند، شرکت ها نیازی به نگرانی در مورد امنیت فیزیکی سرورهای خود ندارند.

انطباق

ابرهای خصوصی همچنین پیروی از محدودیت‌ها و مقرراتی را که توسط دولت‌های ملی و ارگان‌های صنعتی برای آن‌ها وضع شده است را برای شرکت‌ها آسان‌تر می‌کند. یک مثال خوب برای این موضوع «حاکمیت داده ها» است. بسیاری از دولت‌ها نیاز دارند که داده‌های خصوصی شهروندانشان در سرورهایی که به صورت فیزیکی در داخل مرزهای ملی آنها قرار دارند، ذخیره شود. کنترل مکان ذخیره داده ها در یک ابر عمومی بسیار دشوار است، اما زمانی که یک شرکت بتواند مکان فیزیکی داده های خود را نشان دهد، انطباق بسیار آسان تر می شود. مانند ابرهای عمومی، ابرهای خصوصی مقیاس پذیر هستند و می توانند قابلیت های محاسباتی و مجازی سازی شرکت را در حین رشد برآورده کنند.

هزینه

Public Cloud بر اساس یک مدل تجاری عمل می کند که بسیاری از شرکت ها آن را فریبنده می دانند. از آنجایی که شما فقط برای منابعی که استفاده می کنید پرداخت می کنید، مدیران عامل و مدیران ارشد مالی معمولاً پس انداز را احساس می کنند. بدون افزونگی، Public Cloud باید به معنای کاهش هزینه باشد. اما مانند سایر خدمات، اتکا به یک ابر عمومی به معنای هزینه های متغیر است. وقتی تقاضا زیاد باشد، هزینه ها نیز بالاست. در مواردی که، برای مثال، نرم‌افزاری با کدگذاری ضعیف، تقاضاهای زیادی را برای زیرساخت‌ها ایجاد می‌کند، یک Public Cloud تا زمانی که خواسته‌ها برآورده شود، به اضافه کردن منابع ادامه می‌دهد، و این می‌تواند به این معنا باشد که شرکت‌ها با هزینه‌های ماهانه/سالانه بسیار بیشتر از انتظارشان مواجه می‌شوند. در حالی که ممکن است ابرهای خصوصی با منابع استفاده نشده کار کنند، بسیاری از شرکت ها ترجیح می دهند بدانند صورتحساب های فناوری اطلاعات آنها چقدر خواهد بود. از آنجایی که آنها می توانند انتخاب کنند که چه زمانی عملیات فناوری اطلاعات را مقیاس بندی کنند، و تا چه اندازه، برخی از شرکت هایی که به راه حل های Private Cloud تغییر می دهند، تا ده برابر هزینه راه حل های Public Cloud صرفه جویی می کنند.

سفارشی سازی

ابرهای عمومی منابع یکسانی را به هر یک از مستاجران خود ارائه می دهند. بنابراین یک شرکت باید زیرساخت فناوری اطلاعات خود را با محدودیت‌های راه‌حل‌های ارائه‌شده توسط ارائه‌دهنده عمومی ابر خود تطبیق دهد. با استفاده از یک ابر خصوصی، یک شرکت می تواند راه حل های مورد نیاز خود را برای برآورده کردن نیازهای تجاری دقیق خود توسعه و نصب کند.

تداوم کسب و کار

همانطور که Covid-19 نشان داد، ابرهای عمومی فقط با قطعی های گاه به گاه قابل اعتماد هستند. با این حال، هنگامی که چنین قطعی هایی رخ می دهد، می توانند ویرانی ایجاد کنند. خدمات وب آمازون (AWS) حدود ۴۰ درصد از بازار ابر را مدیریت می کند. در نتیجه، زمانی که آنها قطع می شوند، بخش قابل توجهی از اینترنت را از بین می برند. اگر فعالیت تجاری شما محدود به یک ابر عمومی است، کاری نمی توانید انجام دهید جز اینکه منتظر بمانید تا شرکت ابری مورد استفاده شما بتواند خدمات را بازیابی کند. با این حال، با یک ابر خصوصی، شرکت ها می توانند موارد احتمالی را برای چنین موقعیت هایی برنامه ریزی کنند.

نتیجه

تنها شرکت‌های بزرگ‌تر احتمالاً زیرساخت‌های IT در محل خود را دارند. اگر اندازه شرکت شما مشخص است و در یک حوزه تجاری فعالیت می کنید که از شما می خواهد داده های حساس خود و مشتریان/مشتریان خود را ذخیره کنید، مزایای یک ابر خصوصی متعدد و آشکار است. با این حال، بازیکنان کوچک‌تر که به سادگی نمی‌توانند بخش فناوری اطلاعات خود را بپردازند، مجبور می‌شوند از Public Cloud استفاده کنند و مزایای Public Cloud برای استارت‌آپ‌ها و سازمان‌های کوچک‌تر بسیار بیشتر از خطرات احتمالی است.